Het einde van ons avontuur
15 jaar geleden
zaterdag 23 mei 2009
terug op Belgische grond
Hallo allemaal,
Na een emotioneel afscheid, een nachtje vliegen, hebben we maandagmorgen om 5uur onze eerste voetjes geplaatst op Belgische grond. We hadden beiden onze afrikaanse kleren aan, maar deze waren toch niet bestemd voor de Belgische 'tropische' temperaturen! Na eens goed adem te halen, een dikke knuffel gingen we richting uitgang in Zaventem om opgewacht te worden door ons ontvangstcomité!
Onze Afrikaanse droom hebben we waar gemaakt en nu kunnen we alleen nog maar verder dromen van onze Gambiaanse avonturen!
We willen jullie toch nog even laten meegenieten van onze foto's van de laatste dagen, uren, voetstapjes in Gambia!
Allemaal bedankt om onze blog te bezoeken, nieuwtjes en reacties achter te laten!
Hopelijk hebben jullie ook wat kunnen meegenieten van onze avonturen!
Sofiatou en Isatou
Na een emotioneel afscheid, een nachtje vliegen, hebben we maandagmorgen om 5uur onze eerste voetjes geplaatst op Belgische grond. We hadden beiden onze afrikaanse kleren aan, maar deze waren toch niet bestemd voor de Belgische 'tropische' temperaturen! Na eens goed adem te halen, een dikke knuffel gingen we richting uitgang in Zaventem om opgewacht te worden door ons ontvangstcomité!
Onze Afrikaanse droom hebben we waar gemaakt en nu kunnen we alleen nog maar verder dromen van onze Gambiaanse avonturen!
We willen jullie toch nog even laten meegenieten van onze foto's van de laatste dagen, uren, voetstapjes in Gambia!
Allemaal bedankt om onze blog te bezoeken, nieuwtjes en reacties achter te laten!
Hopelijk hebben jullie ook wat kunnen meegenieten van onze avonturen!
Sofiatou en Isatou
vrijdag 15 mei 2009
RAAR MAAR WAAR: VOOR DE LAATSTE KEER VANUIT GAMBIA !!!!
Hallo allemaal,
Hier volgt ons laatste berichtje uit het verre en heeeel warme (bijna snikhete) Gambia.
Zaterdag zijn we voor de laatste keer nog eens naar Banjul geweest. We hebben daar onze laatste souveniers gekocht en het was weer een heel avontuur.
Toen we in Banjul toekwamen, was er blijkbaar iets te doen. Voor het huis van de president heb je een groot plein. Dit was helemaal gevuld met vrouwen. Blijkbaar was het vrouwendag. Je werd dus nog meer aangesproken dan normaal omdat je een vrouw bent en iedereen wil je het beste wensen.
Met goed gevulde handen zijn we terug in de bustaxi gekropen die echt overvol zat (22 mensen in een camionnetje, echt zot en niet zo comfortabel) richting Senegambia. ’s Avonds waren we uitgenodigd voor een naamfeest van kleine Matty. De baby was genoemd naar lerares Matty van het schooltje en we waren door haar uitgenodigd. Omdat we dit nog nooit gedaan hadden, leek het ons wel leuk. Wat een bende seg! De hele compound was gevuld met vrouwen die zongen, dansten, en naar ons keken. We waren weer een hele attractie. De mama van kleine Matty is trouwens maar 20 jaar oud en moest 6 keer van kleren wisselen. Man man man, het zou niets voor ons zijn denk ik. We zijn wel blij dat we het een keertje hebben meegemaakt, maar naar mijn normen was het een echt kippenhok waarin je zot werd, haha (.
Zondag hebben we voor een laatste keer onze handen uit de mouwen gestoken om onze kleren te wassen. We gaan toch blij zijn dat we terug een wasmachine hebben (. In de namiddag zijn we met Lamin en Kaddy, de twee kinderen van Modou, naar het zwembad gegaan. We wisten dat Lamin heel graag in het water zat, dus vonden we dit wel een leuk idee. De kinderen hebben zich rotgeamuseerd. Het was een leuk dagje!
Maandag hadden we onze laatste echt schooldag. We hebben er natuurlijk dubbel zo hard van genoten en hebben beseft dat we de kinderen echt wel gaan missen. Normaal gezien gingen we dinsdag een klein feestje houden met de kinderen. We hadden ongeveer 60 pannenkoeken gebakken voor de kinderen en wilden ze nog een leuke tijd bezorgen, maar Elien was die dag ziek. We hebben het feestje dan verzet naar woensdag. Helaas waren de pannenkoeken toen slecht geworden (hoe het komt weten we nog altijd niet) en hebben we ze niet kunnen geven. Spijtig. De kinderen hebben nog wel een hele leuke dag gehad. We hadden voor hen ook een mapje gemaakt met hun naam op, waarin alle knutselwerkjes zaten die ze gemaakt hadden de laatste vier maanden. Dit hebben we ook aan hen gegeven. Ze vonden het leuk (.
Donderdag hebben we een beetje geluierd en vandaag zijn we voor de laatste keer naar het schooltje gegaan. We hebben afscheid genomen van de kinderen en ook van de leerkrachten. Wat een emotionele gebeurtenis! Toen we toekwamen in level one, begonnen de kinderen spontaan een liedje te zingen over dat we weg gaan. Zoooooo mooi en we hebben ons niet kunnen inhouden. Er hebben toch wel enkele traantjes gelaten. We gaan iedereen heir zo hard missen! Voor mij voelt het echt nog niet echt aan. De vier andere meisjes zijn vertrokken, maar ik heb nog niet het gevoel dat wij al wel moeten vertrekken. Het is allemaal zo snel gegaan! Natuurlijk zijn we wel blij dat we de familie en vrienden terug zien, maar we gaan het hier zo missen !! Jongens toch. Modou en de leerkrachten hebben zelf ook gezegd dat ze het erg gaan missen. Hij vertelde dat het al hard was toen de andere meisjes vertrokken, maar wij waren hier nog wel altijd. Als wij vertrekken, is er hier niemand meer en dat gaat toch wel hard zijn zei hij. Het is de realiteit en die is niet altijd leuk!
Voor een laatste keer een Gambiaanse groet en tot in België!!!!
Elien en Sofie
Ps: Elien heeft trouwens nog een heel mooi (of ook niet) beeldje gekregen van Jammeh (de contractor van de school). Ik denk dat hij een beetje verliefd is op haar, haha!!!!
Hier volgt ons laatste berichtje uit het verre en heeeel warme (bijna snikhete) Gambia.
Zaterdag zijn we voor de laatste keer nog eens naar Banjul geweest. We hebben daar onze laatste souveniers gekocht en het was weer een heel avontuur.
Toen we in Banjul toekwamen, was er blijkbaar iets te doen. Voor het huis van de president heb je een groot plein. Dit was helemaal gevuld met vrouwen. Blijkbaar was het vrouwendag. Je werd dus nog meer aangesproken dan normaal omdat je een vrouw bent en iedereen wil je het beste wensen.
Met goed gevulde handen zijn we terug in de bustaxi gekropen die echt overvol zat (22 mensen in een camionnetje, echt zot en niet zo comfortabel) richting Senegambia. ’s Avonds waren we uitgenodigd voor een naamfeest van kleine Matty. De baby was genoemd naar lerares Matty van het schooltje en we waren door haar uitgenodigd. Omdat we dit nog nooit gedaan hadden, leek het ons wel leuk. Wat een bende seg! De hele compound was gevuld met vrouwen die zongen, dansten, en naar ons keken. We waren weer een hele attractie. De mama van kleine Matty is trouwens maar 20 jaar oud en moest 6 keer van kleren wisselen. Man man man, het zou niets voor ons zijn denk ik. We zijn wel blij dat we het een keertje hebben meegemaakt, maar naar mijn normen was het een echt kippenhok waarin je zot werd, haha (.
Zondag hebben we voor een laatste keer onze handen uit de mouwen gestoken om onze kleren te wassen. We gaan toch blij zijn dat we terug een wasmachine hebben (. In de namiddag zijn we met Lamin en Kaddy, de twee kinderen van Modou, naar het zwembad gegaan. We wisten dat Lamin heel graag in het water zat, dus vonden we dit wel een leuk idee. De kinderen hebben zich rotgeamuseerd. Het was een leuk dagje!
Maandag hadden we onze laatste echt schooldag. We hebben er natuurlijk dubbel zo hard van genoten en hebben beseft dat we de kinderen echt wel gaan missen. Normaal gezien gingen we dinsdag een klein feestje houden met de kinderen. We hadden ongeveer 60 pannenkoeken gebakken voor de kinderen en wilden ze nog een leuke tijd bezorgen, maar Elien was die dag ziek. We hebben het feestje dan verzet naar woensdag. Helaas waren de pannenkoeken toen slecht geworden (hoe het komt weten we nog altijd niet) en hebben we ze niet kunnen geven. Spijtig. De kinderen hebben nog wel een hele leuke dag gehad. We hadden voor hen ook een mapje gemaakt met hun naam op, waarin alle knutselwerkjes zaten die ze gemaakt hadden de laatste vier maanden. Dit hebben we ook aan hen gegeven. Ze vonden het leuk (.
Donderdag hebben we een beetje geluierd en vandaag zijn we voor de laatste keer naar het schooltje gegaan. We hebben afscheid genomen van de kinderen en ook van de leerkrachten. Wat een emotionele gebeurtenis! Toen we toekwamen in level one, begonnen de kinderen spontaan een liedje te zingen over dat we weg gaan. Zoooooo mooi en we hebben ons niet kunnen inhouden. Er hebben toch wel enkele traantjes gelaten. We gaan iedereen heir zo hard missen! Voor mij voelt het echt nog niet echt aan. De vier andere meisjes zijn vertrokken, maar ik heb nog niet het gevoel dat wij al wel moeten vertrekken. Het is allemaal zo snel gegaan! Natuurlijk zijn we wel blij dat we de familie en vrienden terug zien, maar we gaan het hier zo missen !! Jongens toch. Modou en de leerkrachten hebben zelf ook gezegd dat ze het erg gaan missen. Hij vertelde dat het al hard was toen de andere meisjes vertrokken, maar wij waren hier nog wel altijd. Als wij vertrekken, is er hier niemand meer en dat gaat toch wel hard zijn zei hij. Het is de realiteit en die is niet altijd leuk!
Voor een laatste keer een Gambiaanse groet en tot in België!!!!
Elien en Sofie
Ps: Elien heeft trouwens nog een heel mooi (of ook niet) beeldje gekregen van Jammeh (de contractor van de school). Ik denk dat hij een beetje verliefd is op haar, haha!!!!
vrijdag 8 mei 2009
JUST THE TWO OF US, LA LA LA LA!! :D
Hoi Hoi !! Hier zijn we weer voor de voorlaatste keer. Dit is toch wel raar om te typen eigenlijk. We zijn hier al 14 weken, zo zot !!
Wat hebben we allemaal meegemaakt deze week?
We wonen hier nu een weekje met z’n tweetjes in het appartement, en kunnen toch wel genieten van de rust hoewel dat als we buiten komen, het een beetje een chaos is. We worden nu nog harder aangesproken op straat dan anders. Het toeristenseizoen is gedaan en we zijn met twee meisjes !! Amai !! We worden niet meer met rust gelaten. Haha, het is soms zelfs tot op het boordje van arrogantie.
We zijn woensdag voor de laatste keer naar Serrekunda geweest om nog enkele inkopen te doen. We vonden het echt een super stad, maar ook hier kregen we nu iets te veel aandacht. We hadden daar een kadootje gezien voor de mama’s, maar ze vroegen iets te veel naar ons gedacht. We hebben daar zitten discussiëren dat het niet normaal was. Uiteindelijk hadden we het dan toch gekocht, met het gedacht te veel betaald te hebben. Toen we thuiskwamen, vroegen we aan Mariama (de vrouw van onze huisbaas) hoeveel zij hier voor zou betalen, en we hebben het goedkoper kunnen kopen dan dat zij normaal doet. We zijn misschien toch iets te hard geworden in deze periode.
We zijn deze week nog eens naar Senegambia geweest en op onze terugweg werden we opgehouden door een plaatselijk tailor, die voor Hanne en Liesbeth een zakje had gemaakt. Ook voor ons had hij iets zei hij. Elien heeft een hele mooie tas gekregen, haha, op z’n Afrikaans ja, en toch niet echt onze smaak. Maar, wat bleek, in die tas zat nog een cadeautje, een heel aparte jurk, die ze nu kan aandoen als nachtkleed, haha net een giraf. Voor mij ging hij nog iets maken, ik ben benieuwd!!
We hebben deze week op school sollicitatiegesprekken gedaan om twee nieuwe leerkrachten aan te nemen. Een aparte ervaring hoor, zeker omdat we nog nooit sollicitatiegesprekken hadden gevoerd. Uiteindelijk hebben we toch wel een idee van de kandidaten.
Wat we ook nog ontdekt hebben, is dat we een flesjesdief hebben op onze compound. Elien en ik drinken af en toe een cola of Fanta tijdens het middageten. De lege flesjes verzamelen we buiten op het terras, om ze dan terug naar de cornershops te doen. We hebben al twee avonden ontdekt dat er enkele flesjes op een mysterieuze manier verdwijnen. Bij sommige cornershops krijg je nog wat geld terug als je de flesjes terug inlevert. Dit is weer een voorbeeld om te zien dat Afrikanen niet echt verder denken. Het valt goed genoeg op dat er flesjes verdwenen zijn, maarja, we zullen het maar als een voordeel zien zeker, zo moeten wij niet meer alle flesjes wegdoen haha
De pastoor is back in town trouwens. Een persoon die Arabische lessen geeft aan Mariama en aan kaddy (de dochter van mariama en modou). We hebben er al enkele discussies mee gevoerd, maar uiteindelijk kan je zijn beeld op de wereld toch niet veranderen. Het is hier trouwens bijna zijn tweede thuis. Hij komt hier echt elke dag van ’s morgens tot ’s avonds. Hanne en Liesbeth zijn in stilte kunnen vertrekken, omdat de pastoor die week naar zijn familie was, maar ik denk niet dat wij dat kunnen zeggen. Haha, hij babbelt maar en babbelt maar. Echt een hilarisch figuur. Hij zegt dat Elien te veel rookt en als ze zegt dat ze gaat stoppen, zegt hij dat ze nog meer gaat roken als ze terug in België is. Haha
We vinden het wel spijtig dat we hier vertrekken, maar kijken toch wel uit om jullie allemaal terug te zien. Als we er nog maar aan denken, krijgen we allebei al stress, haha
Voor de voorlaatste keer nemen we afscheid via de blog! Tot volgende week!!
Elien en Sofie
Wat hebben we allemaal meegemaakt deze week?
We wonen hier nu een weekje met z’n tweetjes in het appartement, en kunnen toch wel genieten van de rust hoewel dat als we buiten komen, het een beetje een chaos is. We worden nu nog harder aangesproken op straat dan anders. Het toeristenseizoen is gedaan en we zijn met twee meisjes !! Amai !! We worden niet meer met rust gelaten. Haha, het is soms zelfs tot op het boordje van arrogantie.
We zijn woensdag voor de laatste keer naar Serrekunda geweest om nog enkele inkopen te doen. We vonden het echt een super stad, maar ook hier kregen we nu iets te veel aandacht. We hadden daar een kadootje gezien voor de mama’s, maar ze vroegen iets te veel naar ons gedacht. We hebben daar zitten discussiëren dat het niet normaal was. Uiteindelijk hadden we het dan toch gekocht, met het gedacht te veel betaald te hebben. Toen we thuiskwamen, vroegen we aan Mariama (de vrouw van onze huisbaas) hoeveel zij hier voor zou betalen, en we hebben het goedkoper kunnen kopen dan dat zij normaal doet. We zijn misschien toch iets te hard geworden in deze periode.
We zijn deze week nog eens naar Senegambia geweest en op onze terugweg werden we opgehouden door een plaatselijk tailor, die voor Hanne en Liesbeth een zakje had gemaakt. Ook voor ons had hij iets zei hij. Elien heeft een hele mooie tas gekregen, haha, op z’n Afrikaans ja, en toch niet echt onze smaak. Maar, wat bleek, in die tas zat nog een cadeautje, een heel aparte jurk, die ze nu kan aandoen als nachtkleed, haha net een giraf. Voor mij ging hij nog iets maken, ik ben benieuwd!!
We hebben deze week op school sollicitatiegesprekken gedaan om twee nieuwe leerkrachten aan te nemen. Een aparte ervaring hoor, zeker omdat we nog nooit sollicitatiegesprekken hadden gevoerd. Uiteindelijk hebben we toch wel een idee van de kandidaten.
Wat we ook nog ontdekt hebben, is dat we een flesjesdief hebben op onze compound. Elien en ik drinken af en toe een cola of Fanta tijdens het middageten. De lege flesjes verzamelen we buiten op het terras, om ze dan terug naar de cornershops te doen. We hebben al twee avonden ontdekt dat er enkele flesjes op een mysterieuze manier verdwijnen. Bij sommige cornershops krijg je nog wat geld terug als je de flesjes terug inlevert. Dit is weer een voorbeeld om te zien dat Afrikanen niet echt verder denken. Het valt goed genoeg op dat er flesjes verdwenen zijn, maarja, we zullen het maar als een voordeel zien zeker, zo moeten wij niet meer alle flesjes wegdoen haha
De pastoor is back in town trouwens. Een persoon die Arabische lessen geeft aan Mariama en aan kaddy (de dochter van mariama en modou). We hebben er al enkele discussies mee gevoerd, maar uiteindelijk kan je zijn beeld op de wereld toch niet veranderen. Het is hier trouwens bijna zijn tweede thuis. Hij komt hier echt elke dag van ’s morgens tot ’s avonds. Hanne en Liesbeth zijn in stilte kunnen vertrekken, omdat de pastoor die week naar zijn familie was, maar ik denk niet dat wij dat kunnen zeggen. Haha, hij babbelt maar en babbelt maar. Echt een hilarisch figuur. Hij zegt dat Elien te veel rookt en als ze zegt dat ze gaat stoppen, zegt hij dat ze nog meer gaat roken als ze terug in België is. Haha
We vinden het wel spijtig dat we hier vertrekken, maar kijken toch wel uit om jullie allemaal terug te zien. Als we er nog maar aan denken, krijgen we allebei al stress, haha
Voor de voorlaatste keer nemen we afscheid via de blog! Tot volgende week!!
Elien en Sofie
maandag 27 april 2009
EINDE VAN DE MARATHON !!
Hallooooooooow België !!!!!
Ik ben even kwijt wanneer ik de laatste blog getypt heb, dus ik ga enkel maar verslag uitbrengen van deze week. Als ik een week vergeten ben en je geïnteresseerd bent, moet je ma wachten tot thuis :D
Wat hebben we deze week allemaal gedaan?
Maandag zijn Koen, Elien, Lieze en ik naar Senegal geweest. Wow wat een avontuur ze hadden het ons in het begin van dit grote avontuur gewaarschuwd dat we niet naar Senegal moesten gaan, omdat het daar gevaarlijk is. Uiteindelijk bleek dat het vooral het zuiden was dat gevaarlijk was, en we moesten naar het noorden. Onze gids van dienst beloofde ons dat we geen problemen zouden krijgen, dus wij, zo goedhartig dat wij zijn, hebben hem maar geloofd.
Eerst zijn we met de auto naar Banjul gereden, waar we nog maar eens de ferry namen naar de overkant van Gambia. Daar stond ons een andere chauffeur te wachten in een landrover. Veeeet na ongeveer een half uurtje of iets meer gereden te hebben, kwamen we aan de grens van Senegal. Helemaal geen problemen gehad. We hadden dan ook verwacht dat dat een gigantische grens ging zijn met duuzend flikken enzo, maar nee hoor, je merkte nog geneens dat je over de grens was. Haha. Eenmaal in Senegal aangekomen, werden we toch nog tegengehouden door de flikken. Ze vroegen aan ons 100 dalasi om verder in Senegal te reizen. Dat is dus één en al corruptie, omdat ze het gewoon in hun zakken steken. Na een tien minuten stilgestaan te hebben, hebben we betaald en zijn we doorgecruised naar het dierenpark waar we naar onderweg waren. Ondertussen had onze chauffeur ook nog een joint opgestoken, dus we waren helemaal gerust, haha. Eens aangekomen in het dierenpark, was het echt wel de moeite. We hebben buffels, antilopen, apen, poemba’s (we kennen de benaming van dit zwijn niet en ik weet dat jullie poemba van de lion king wel kennen), neushorens en giraffen gezien. Man man man, echt indrukwekkend. Toen we terug naar huis wilden, hebben we toch wel wat problemen gehad aan de grens. We moesten mee naar de paspoortcontroleurs en daarna nog even langs de immigratiedienst. Toen we het gebouw van de immigratie binnenstapten, liepen we richting een cel waar twee gevangenen zaten. Dit was gelukkig niet voor ons, maar we schrokken wel even. Uiteindelijk is alles uiteraard goed gekomen en lagen we ’s avonds weer vredig in ons eigen bedje .
Dinsdag hebben we het er eens goed van gepakt en zijn we naar het zwembad van Senegambia geweest. Hier hebben we lekker decadent gedaan en hebben we een goeie cocktail gedronken in het zwembad aan de toog, was dat even leuk seg . We zijn ook nog naar het Bijilo Forest Park geweest. Dit is een groot park hier dicht bij met veel apen. Het was echt sjiek. We hebben een mooi stukje natuur gezien en uiteraard ook veel apen. Er waren er zelfs die serieuze ruzie aan het maken. Man dat is spectaculair, kressen en tieren en van het ene palmblad naar het andere springen. Echt cool.
Woensdag was het sportdag voor de kinderen van onze school. Hanne en Liesbeth hadden deze in elkaar gestoken voor hun eindwerk. We hebben er geholpen en het was echt leuk. Ik had mijn eigen post met pictionary en Elien en Koen stonden bij het koekhappen. In Afrika kunnen er dus ook georganiseerde activiteiten vlotjes verlopen, want het is echt super geweest. Ze hebben het goed gedaan en het was echt leuk.
Donderdag was een bewogen dag. Berdine en Elke vertrokken naar huis + Elien en ik moesten uit ons appartementje verhuizen naar Hanne en Liesbeth omdat er andere huurders kwamen. Niet zo een leuke dag dus, zelf verhuizen en twee vriendinnen die ons verlaten. Het is nu echt raar om hier in Gambia te zitten zonder hen. Je bent het zo gewoon geworden om met zes samen te leven en dan schieten er ineens nog maar vier over. Heel vreemd en emotioneel.
Vrijdag zijn Elien, Koen en ik naar Tanji geweest. We hadden gehoord dat je hier ook met de bustaxi naar toe kon, dus wij met volle moed vertrokken. Hier in Senegambia hebben we een gewone taxi genomen aan de prijs van een bustaxi tot aan de turntable en dan hebben we daar ongeveer 20 minuten mogen wachten op een andere bustaxi. Die gambianen kunnen nog een beetje voorsteken seg! Uiteindelijk zaten we er op en hebben we kennisgemaakt met een man die ons graag wilde gidsen in Tanji omdat het onze eerste keer was. Het zag er een leuke uit, dus wij met hem naar Tanji. Toch wel indrukwekkend om te zien hoor. We hadden het al eens op tv gezien bij Gentse Waterzooi, ma toch ook wel cool om het in het echt te zien. Gigantisch veel mensen die gigantisch veel vis verkopen of vervoeren. Er waren uiteraard ook heel veel vogels te zien en ik was maar aan het hopen dat ze hun behoefte maar niet op mijn hoofd zouden doen. Het was een indrukwekkend dagje.
Gisteren zijn Koen, Elien, Lieze en ik naar een likeurmakerij geweest. We dachten dat we hier heel veel gingen zien, maar uiteindelijk hebben we tien minuten uitleg gekregen en de rest van de tijd mochten we proeven. Wat leuk zeg haha. We hebben ons nog een beetje ingehouden, maar hebben toch wel iets gekocht. Toch nog een leuke ervaring.
Vandaag was het weer zo een bewogen dagje, want Lieze en Koen zijn net vertrokken. Het gaan toch nog wat rare weken worden hoor. Donderdag vertrekken Hanne en Liesbeth en zitten we hier nog voor 2,5 week alleen met ons tweetjes. Het gaat weer wat aanpassen worden denk ik!!
Voila, we houden jullie nog verder op de hoogte van onze avonturen ;)
Toedels !!
Elien en Sofie
Ik ben even kwijt wanneer ik de laatste blog getypt heb, dus ik ga enkel maar verslag uitbrengen van deze week. Als ik een week vergeten ben en je geïnteresseerd bent, moet je ma wachten tot thuis :D
Wat hebben we deze week allemaal gedaan?
Maandag zijn Koen, Elien, Lieze en ik naar Senegal geweest. Wow wat een avontuur ze hadden het ons in het begin van dit grote avontuur gewaarschuwd dat we niet naar Senegal moesten gaan, omdat het daar gevaarlijk is. Uiteindelijk bleek dat het vooral het zuiden was dat gevaarlijk was, en we moesten naar het noorden. Onze gids van dienst beloofde ons dat we geen problemen zouden krijgen, dus wij, zo goedhartig dat wij zijn, hebben hem maar geloofd.
Eerst zijn we met de auto naar Banjul gereden, waar we nog maar eens de ferry namen naar de overkant van Gambia. Daar stond ons een andere chauffeur te wachten in een landrover. Veeeet na ongeveer een half uurtje of iets meer gereden te hebben, kwamen we aan de grens van Senegal. Helemaal geen problemen gehad. We hadden dan ook verwacht dat dat een gigantische grens ging zijn met duuzend flikken enzo, maar nee hoor, je merkte nog geneens dat je over de grens was. Haha. Eenmaal in Senegal aangekomen, werden we toch nog tegengehouden door de flikken. Ze vroegen aan ons 100 dalasi om verder in Senegal te reizen. Dat is dus één en al corruptie, omdat ze het gewoon in hun zakken steken. Na een tien minuten stilgestaan te hebben, hebben we betaald en zijn we doorgecruised naar het dierenpark waar we naar onderweg waren. Ondertussen had onze chauffeur ook nog een joint opgestoken, dus we waren helemaal gerust, haha. Eens aangekomen in het dierenpark, was het echt wel de moeite. We hebben buffels, antilopen, apen, poemba’s (we kennen de benaming van dit zwijn niet en ik weet dat jullie poemba van de lion king wel kennen), neushorens en giraffen gezien. Man man man, echt indrukwekkend. Toen we terug naar huis wilden, hebben we toch wel wat problemen gehad aan de grens. We moesten mee naar de paspoortcontroleurs en daarna nog even langs de immigratiedienst. Toen we het gebouw van de immigratie binnenstapten, liepen we richting een cel waar twee gevangenen zaten. Dit was gelukkig niet voor ons, maar we schrokken wel even. Uiteindelijk is alles uiteraard goed gekomen en lagen we ’s avonds weer vredig in ons eigen bedje .
Dinsdag hebben we het er eens goed van gepakt en zijn we naar het zwembad van Senegambia geweest. Hier hebben we lekker decadent gedaan en hebben we een goeie cocktail gedronken in het zwembad aan de toog, was dat even leuk seg . We zijn ook nog naar het Bijilo Forest Park geweest. Dit is een groot park hier dicht bij met veel apen. Het was echt sjiek. We hebben een mooi stukje natuur gezien en uiteraard ook veel apen. Er waren er zelfs die serieuze ruzie aan het maken. Man dat is spectaculair, kressen en tieren en van het ene palmblad naar het andere springen. Echt cool.
Woensdag was het sportdag voor de kinderen van onze school. Hanne en Liesbeth hadden deze in elkaar gestoken voor hun eindwerk. We hebben er geholpen en het was echt leuk. Ik had mijn eigen post met pictionary en Elien en Koen stonden bij het koekhappen. In Afrika kunnen er dus ook georganiseerde activiteiten vlotjes verlopen, want het is echt super geweest. Ze hebben het goed gedaan en het was echt leuk.
Donderdag was een bewogen dag. Berdine en Elke vertrokken naar huis + Elien en ik moesten uit ons appartementje verhuizen naar Hanne en Liesbeth omdat er andere huurders kwamen. Niet zo een leuke dag dus, zelf verhuizen en twee vriendinnen die ons verlaten. Het is nu echt raar om hier in Gambia te zitten zonder hen. Je bent het zo gewoon geworden om met zes samen te leven en dan schieten er ineens nog maar vier over. Heel vreemd en emotioneel.
Vrijdag zijn Elien, Koen en ik naar Tanji geweest. We hadden gehoord dat je hier ook met de bustaxi naar toe kon, dus wij met volle moed vertrokken. Hier in Senegambia hebben we een gewone taxi genomen aan de prijs van een bustaxi tot aan de turntable en dan hebben we daar ongeveer 20 minuten mogen wachten op een andere bustaxi. Die gambianen kunnen nog een beetje voorsteken seg! Uiteindelijk zaten we er op en hebben we kennisgemaakt met een man die ons graag wilde gidsen in Tanji omdat het onze eerste keer was. Het zag er een leuke uit, dus wij met hem naar Tanji. Toch wel indrukwekkend om te zien hoor. We hadden het al eens op tv gezien bij Gentse Waterzooi, ma toch ook wel cool om het in het echt te zien. Gigantisch veel mensen die gigantisch veel vis verkopen of vervoeren. Er waren uiteraard ook heel veel vogels te zien en ik was maar aan het hopen dat ze hun behoefte maar niet op mijn hoofd zouden doen. Het was een indrukwekkend dagje.
Gisteren zijn Koen, Elien, Lieze en ik naar een likeurmakerij geweest. We dachten dat we hier heel veel gingen zien, maar uiteindelijk hebben we tien minuten uitleg gekregen en de rest van de tijd mochten we proeven. Wat leuk zeg haha. We hebben ons nog een beetje ingehouden, maar hebben toch wel iets gekocht. Toch nog een leuke ervaring.
Vandaag was het weer zo een bewogen dagje, want Lieze en Koen zijn net vertrokken. Het gaan toch nog wat rare weken worden hoor. Donderdag vertrekken Hanne en Liesbeth en zitten we hier nog voor 2,5 week alleen met ons tweetjes. Het gaat weer wat aanpassen worden denk ik!!
Voila, we houden jullie nog verder op de hoogte van onze avonturen ;)
Toedels !!
Elien en Sofie
Abonneren op:
Posts (Atom)
