een weekje later

Hoi vrienden !!

Vrijdag na het internetcafé zijn we samen met Hanne en Liesbeth even gaan toeristen. We hebben een plaatselijk marktje bezocht, waar we 3 hoofddoeken en een rokje hebben gekocht. We konden niet kijken op ons gemak, omdat iedereen ons meteen aansprak om even een kijkje te nemen bij zijn/haar stand. Wanneer we iets mooi vonden en we er naar wezen, haalden de mensen het al meteen uit hun rek om het ons te laten passen. Vreemd vreemd, maar in vergelijking met Turkije was dit redelijk normaal. Elien was een krak in het afbieden. Eerst koste een hoofddoek 350 dalasi, maar uiteindelijk hebben we elk 100 betaald. Tof dat ze mee is :D
Daarna hebben we ons een keertje op een terras gesmeten en een goei glas wijn gedronken. ZALIG ! 
De volgende dag hebben we een ‘uitgeslapen’ (tot half 10). We werden wakker gemaakt door onze plaatselijke wekker (een vogel die met zijn snavel tokt op ons raam, niet erg aangenaam )
Mannekes, we hebben weer iets bijgeleerd!! We vonden tijd om onze eerste was onder handen te nemen. Samen met Leddi hebben we gewassen. Wat een avontuur!! We hebben goed gelachen en afgezien ook. Wat een werk!! Onze handen hebben het geweten, want ze staan al vol met wondjes. Redelijk pijnlijk, vooral omdat dit hier niet zo rap geneest. Achja, zo worden we harde, echte Afrikaanse vrouwen.
Het begon al vroeg warm te worden, waardoor we besloten om een middagje op het strand te gaan luieren. Babu zegt dat we al een kleurtje krijgen, woehoew !
Ook hier hebben we weer wat gezien. De golven waren immens hoog, waardoor er een rode vlag uithing. Toen we wilden vertrekken, liepen er allemaal mensen voorbij. Er was er blijkbaar eentje aan het verdrinken. Jongens toch. Na het strand zijn we er nog ene gaan drinken en zijn we op restaurant geweest bij Ali Baba. We hebben Benichin Chicken gegeten. Amai, onze maag is geloof ik al wel wat gekrompen, want het was veel te veel, haha. We hebben wel goed doorgegeten, zodat we voor de donker (19u30) terug in ons appartementje waren.
Zondag zijn we weer redelijk vroeg opgestaan. Elien kon niet meer slapen !! Grrrrrr !!!  We waren om 09u00 op, maar tegen 11u00 hadden we toch gegeten en ons gewassen. African time eh mensen 
Tegen de middag hebben we onze lessen voor morgen voorbereid en zijn we ook nog even bezig geweest met verslagen typen en foto’s selecteren voor de blog. Tegen 12u00 kwam er ineens een kerel toe die we al wel een paar keer hadden gezien, maar niemand kent zijn naam en we kunnen hem ook niet zo goed verstaan. Vrijdagavond hadden we Babu uitgenodigt om bij ons spaghetti te komen eten en die gast was er plots ook bij, waardoor we niet anders konden dan hem ook eten te geven. We denken dat hij hier vandaag weer was om ook terug wat eten te krijgen van ons. We voelden ons allemaal een beetje ampetant, omdat we echt vandaag wilden werken voor school. Die kerel zit er dan ook gewoon bij, zegt niet veel en doet ook niets ! Vreemde kerel dus. Uiteindelijk is Modou thuisgekomen en heeft hij zijn zegje gedaan en is die kerel uiteindelijk vertrokken. We hebben dan ook aan Babu en Modou gevraagd hoe we daar mee moeten omgaan en blijkbaar is het hier niet vreemd dat we dan gewoon zeggen dat we voor school moeten werken en even met rust gelaten willen worden. Modou zei ook dat hij er op let welke mensen hier toekomen en dat hij tegen de ‘foute’ kerels zegt dat ze moeten vertrekken. Hij zorgt dus wel degelijk goed voor ons en Babu ook. We hadden vanmorgen gevraagd aan Leddi of ze wilde koken voor ons voor ’s avonds. Ze vond dit geen probleem en we hebben haar dan wat geld gegeven om inkopen te doen. Om 18u00 kwam ze toe met de eerste schotel en zei ze dat dit lunch was. Lekker, spicy en ook zeker genoeg. Na het eten zei ze dat dinner nog volgt na enkele uren. Haha, vaste tijdstippen voor eten hebben ze zeker niet!! Ze eten wanneer het voor hun uitkomt. We zijn dan samen met Babu en Leddi even een ‘kleine’ wandeling gaan maken op het strand, waar er blijkbaar weer eentje aan het verdrinken was. Zo zot ! Na de wandeling hadden we eigenlijk nog geen honger, maar toch ging het allemaal redelijk vlot binnen, hmmmm.
Voor ons is het zeker en vast wel wennen dat er hier altijd volk aanwezig is. Mensen lopen hier binnen en buiten, alsof het hun eigen huis is. Aanpassen dus voor ons die eigenlijk wel gesteld zijn op hun privacy. Je wordt trouwens ook nog altijd aangesproken op de baan of op het strand. Hellow girls, how are you, what’s your name,…. Oh, by the way, onze gambiaanse namen zijn Sofia(voor Sofie ;-) ) en Aïsha (voor Elien).
Voor de mensen die ons veel te hard missen en ons misschien een voedselpakket willen opsturen met Eclairs voor Elien en Speculaaspasta voor Sofie , ons adres:
C/O Elien Vanslambrouck of Sofie Jacobs Modou Ceesay
P.O. Box 2515
Serekund
The Gambia
West Africa


Vele lieve groetjes, knuffeltjes en kusjes
Sofia en Aïsha