Onze eerste verhalen :-)

Hallo thuisfront,
Na een turbulente vlucht van 8 uur, met tussenstop in Dakar, kwamen we aan in Banjul International Airport rond 18u30. Het was wel komisch, we stapten uit het vliegtuig en er stond al een hele horde mensen te kijken naar ons .
We werden ook meteen geholpen met het dragen van onze bagage, mist een ferme vergoeding ( 50 eurocent was echt wel niet genoeg, we hebben het mogen horen, haha). Modou stond ons op te wachten. Het is een toffe, betrouwbare gast!
Eenmaal uit de luchthaven werden we overrompeld door de plaatselijke bevolking. Ze sloegen meteen een praatje, met als gevolg de vragen ‘ ben je getrouwd? ‘ ‘ Hoe oud ben je?’ ‘ Heb je een vriend?’… ‘ eerste keer in Gambia?? Waarop we antwoorden ‘ ja ‘, ‘ ohh, dan zal ik je wel rondleiden in Gambia!!!’. Assertiviteit is hier zeker aan de orde!  We werden echt overrompeld en snakten naar een beetje rust! Ze hingen zelfs aan onze auto, niet normaal!
Eenmaal op de weg zagen we veel mensen langs de weg staan, zwaaiend voor een lift.. We vroegen aan onze chauffeur wat dit was, waarop hij zei dat die mensen gewoon een lift nodig hebben om naar familie of iets te gaan. Modou heeft dan onze appartementjes getoond en ons meteen meegepakt naar Senegambia om iets te eten ( pizza) en geld te wisselen. Daarna op het gemak met ons zessen onze pizza naar binnen gespeeld en dan proberen te gaan slapen… Wat een dag!
Dag 1:
Vanmorgen heeft Modou’s vrouw ons meegenomen naar de markt in Kerr Sering. Wat een shock!!!!!!!!!!
We liepen alle 6 stil achter Mariama en wisten niet waar eerst gezien. Veel eten, veel vliegen, veel kijkende ogen op ons gericht, een speciale geur,… eerlijk gezegd, we voelden ons er nog niet echt goed. Het zal ons wat tijd kosten om dit gewoon te worden. We maakten ook nog eens kennis met Omar zijn mama! Wanneer we terug wandelden, was het wel leuk om al de kindjes te zien die naar ons toe liepen. Ze riepen telkens ‘ tuwwab ‘ ( blanke ).
We hadden met Modou afgesproken rond 11u om naar de markt in Serrakunda te gaan. We hebben moeten wachten tot rond 15uur voor dat hij kwam opdagen, jaja, opjagen gaan we niet mogen doen! Eenmaal in Serrakunda was het een echte heksenketel. Je ziet het verschil niet tussen baan en voetpad, alle mensen lopen door elkaar en hier een daar een auto, een geit… druk, druk, druk! We moesten van Mariama achter elkaar lopen omdat het zo druk is. We voelden een nog meer shock effect dan in de voormiddag. We voelden ons als een attractie, iedereen kwam naar ons, keek naar ons, raakte ons aan… Eventjes wennen! We kochten eten om ’s avonds te kunnen koken voor de leerkrachten van het schooltje. We hielpen ’ s avonds Mariama met het koken, was echt wel leuk!! De Gambianen leven in groep, dat merken we genoeg, want er komen hier constant mensen op bezoek. We begonnen om 17uur aan het eten en om 21u00 hebben we kunnen eten. Lang moeten wachten, maar twas ozo lekker! Haha met onze handen!!! Dit zijn we vlug gewoon, enkel de techniek van het kneden nog niet •.Het eerste contact met de leraren was echt wel leuk!! We hebben veel gelachen, toffe bende! Maar vraag ons niet naar alle namen van mensen die we hebben gezien, want deze kunnen we zeker nog niet onthouden!
Dag 2:
Deze morgen zijn we voor de eerste keer naar het schooltje geweest. Wat een hartelijke ontvangst! De kindjes hebben voor ons gezongen, we werden er allemaal een beetje stil van.
Daarna hebben we ons opgesplitst, elk 2 personen in een level. Sofie en ik zaten in Level 1, bij de gastjes van ongeveer 3 jaar. De leraren waren Matty en Lamin. We werden er al een beetje in gesmeten, want we kregen opeens een krijtje in onze handen en begin maar e…. Met een bang hartje zijn we toch begonnen met rekenen en alfabet. Het was wel confronterend om te zien dat kindjes van 2,5 jaar al tot honderd kunnen tellen, ze ratelen het gewoon af, zonder er bij stil te staan wat ze zeggen. Ook het alfabet wordt voorgezegd wat ze gewoon nazeggen. We vonden het wel leuk, maar er is zeker veel werk aan de winkel! Daarna hebben we even samen gezeten met Keba, Matty, Aisha, Lamin en Sulliman.
Maandag starten we echt met les geven, deze week is het nog wat observeren, maar af en toe wat toch eens inspringen. We vonden het allemaal wel leuk om in het schooltje te zijn, de kindjes hangen ook echt aan je!
Na een indrukwekkende voormiddag in het schooltje zijn we met alle leerkrachten naar de zee geweest. Waw!!! Zo’n romantische, rustgevende plaats. We hebben samen gevoetbald, gevolleybald en wat gewandeld. Het is wel leuk om hen op een ontspannende manier beter te leren kennen!
Je ziet wel, het is hier wel een leuke, drukke bedoening! Als we in ons appartementje zitten kan het zijn dat er opeens een man of 5 binnenstormt. Jaja nu kijken ze nog eens raar, maar het is kwestie van aanpassen he!
We kunnen eigenlijk blijven vertellen, maar misschien zeggen onze foto’s ook al genoeg!
Tot een dezer dagen koud Belgen landje!! Warme groetjes (30 graden, woehoew!) uit Kololi (Kerr Sering)

Elien en Sofie!!

Oh ja, Sofie blijkt trouwens een heel afrikaanse naam te zijn. Wanneer ik mijn naam zeg, zeggen ze allemaal dat het heel Afrikaans is. We hebben weer iets bijgeleerd 